Wou 's morgens direct een busje nemen van Irkutsk naar Olkhon Island (een rit van ongeveer 6 uur met mini-bus) maar moest eerst roebels uit een automaat zien te krijgen. De eerste drie waren alleszins buiten gebruik. De vierde deed het. Nu een bus of tram naar het busstation. Werd een beetje van het kastje naar de muur gestuurd tot een goed half uur later een meisje met 5 woorden kennis van het Engels me aan mijn arm nam en meeneem op lijn 1 van de tram om dan een kwartiertje later over te stappen op lijn 4 naar het busstation. Alleen had ik dat niet zo simpel gevonden en eindelijk mijn eerste positief contact met Rusland. Bovendien heeft zij mijn twee tramticketjes betaald ondanks ik voorstelde haar ervoor te betalen. De rit naar het eiland verliep vlotjes.

De reizigers die tijd hebben worden aangeraden naar het eiland te gaan omdat men vanaf hier het mooiste zicht op het meer heeft en een goede plaats is om te wandelen en te fietsen. Het is alleszins een mooie plek om zonsondergang te zien. Ik zat hier in Nikita's guesthouse die zowat een monopolie over het eiland hebben. Als het vol zit (wat het geval was), sturen ze de toeristen door naar locals om te logeren in hun chalets die op 'tuinhuizen' lijken. Nadeel van hun monopoliepositie is dat ze redelijk onvriendelijk zijn, maar voordeel is dat het hier gemakkelijk contact maken is met andere backpackers. Het logement is trouwens inclusief 3 maaltijden (veel meer dan hele kleine supermarktjes met een tafeltje met 4 stoelen heb ik hier niet gezien). Iedereen komt dan op bepaalde tijdstippen naar het restaurant en wisselt er wat verhalen uit. Bijna iedereen doet de trip oostwaarts dus is het voor mij wel leuk praten. Enerzijds kan ik vragen stellen over hetgeen nog komt en zijn de andere geinteresseerd in bepaalde ervaringen die ik heb meegemaakt.

Mijn eerste volle dag daar wou ik gaan fietsen maar de beschikbaarheid van de fietsen besliste er anders over. Ben dan gaan wandelen. Het eerste stuk was verschrikkelijk. Het lijkt op de Lilse Bergen, maar dan in het groot dat dan nog vol rotzooi ligt. Omdat je hier nog vrij kunt kamperen staan hier overal tenten met Russen die hier hun vakantie doorbrengen en ligt het vol flessen Vodka en afval dat ze gewoon achterlaten. Langs het strand lag het vol zonnekloppers, maar zwemmers zie je nauwelijks in het Baikalmeer dat trouwens in oppervlakte vergelijkbaar is met Belgie. Het water is nog altijd ijzig koud. Van Belgen die we tegen kwamen in Beijing op 16 mei hoorden we dat het meer dit jaar nog bevroren was als zij er waren en dat was rond 6 mei !!! Je ziet af en toe eens een dappere in het water springen die na 5 seconden terug aan de kant staat. Het eerste stuk met die zandduinen stapten ongelooflijk slecht. Eens het ander dorp in zicht, werd het veel mooier, stopte de zandvlakte en werd het veel aangenamer wandelen. Je kan dan van de ene klif naar de andere wandelen en van hieruit heb je een prima zicht over het meer.

Voor de volgende dag had ik een fiets gereserveerd, maar ..... 's nachts begon het te regenen. Heb de fiets dan maar terug geannuleerd en busje (van 6u) terug naar Irkutsk genomen. Volgens mij de juiste beslissing, want de volgende drie dagen heb ik geen regen meer gehad en werd de temperatuur elke dag terug hoger. Het Baikalerhostel in Irkutsk zat ook vol en samen met een Nederlands koppel kregen we een appartement van locals toegewezen (die misschien wel met hun tent en fles vodka op Olkhon Island zaten). Was wel eens iets anders dan in een hostel logeren en voelde aan of we even Rus geworden waren. 's Avonds in een Italiaans restaurant gaan eten en het voelde aan of ik na een goede 2 maanden in Belgie op restaurant ging. Modern westers interieur met Belgische prijzen !

De volgende dag wilden de Nederlanders naar een Russisch museum gaan. Het ging om het huis van een beroemde 'Decemberist'; iemand die medeverantwoordelijk was voor een niet geslaagde coup tegen de Romanovs, de tsarenfamilie, ergens 19de eeuw. Maar alles in redelijk saaie vitrines met quasi alleen een Russische beschrijving. En sowieso was het hetgeen dat in de vitrines lag niet eens geschikt om in een antiekwinkel te leggen. Nadien nog wat rondgehangen in de stad die me trouwens wel beviel. 31 augustus (voorlaatste dag Irkutsk) ben ik dan met een busje naar Listvianka gegaan op 1u rijden van Irkutsk en terug aan Baikalmeer om een wandeling van 18km te maken naar het volgende dorpje, Bolsky Koty. Volgens de aanwijzingen van het hostel moest ik het pad van het bos nemen en niet langs de zee dat strak langs de rand van het meer liep, welke uit een +/- 100 meter hoge klif uitkwam. Alle tips ten spijt kwam ik daar toch op uit. Via een heel klein pad (is het nog pad te noemen) naar omhoog gelopen om op de kam uit te komen, maar vond nog altijd het andere pad niet en ondertussen ook niet meer dat heel dun pad naar beneden. Enfin, echt verloren lopen kon ik niet, als ik terug richting het meer liep kwam ik wel terug op mijn oorspronkelijk pad uit. Gelukkig werd het pad terug iets beter en besloot dan maar rechtdoor te lopen en niet meer te zoeken naar het pad in het bos. Na een uurtje kwam ik de eerste andere toeristen tegen (4 Russische dames waarvan er eentje Engels sprak) en die verwonderd vroegen of ik van dat pad kwam ? Blijkbaar kwamen zij van het juiste pad dat blijkbaar heel gemakkelijk was. Samen een theetje gedronken op hun aangestoken kampvuurtje en nadien alleen verder getrokken. De tocht was nu heel mooi en heel gemakkelijk bewandelbaar langs het water. Heb ongelooflijk genoten van deze trip. Tegen 18u kwam ik dan in Bolsky Koty aan, een gezellig dorpje dat uit een vijftigtal 'tuinhuisjes' bestond en enkel te bereiken is te voet of met een dagelijkse kleine ferry (geen auto's tenzij in februari-maart als het meer zo hard bevroren ligt dat ze er met hun SUV's naartoe rijden voor grote bevoorradingen). In dit dorpje zijn er bijna geen kamperende Russen en is het veel rustiger dan op Olkhon Island. Persoonlijk vind ik deze bestemming dan ook veel meer de moeite dan het eiland. De volgende middag met de boot teruggekeerd naar Listvianka en daarna met busje terug naar Irkutsk om inkopen te doen voor mijn treinreis van 3 dagen en 4 nachten. Omdat ik in China 2 maanden heel veel groenten en fruit heb gegeten, en de laatste dagen veel minder, mij voornamelijk groenten en fruit gekocht (in plaats van de instant noedels die iedereen eet op de trein).