Maandagmorgen 16 mei hadden we dus een vlucht naar Lijiang, in het zuidwesten van China in de provincie Yunnan. Sommige hadden het misschien vorige week in het nieuws gezien, maar hier is het momenteel erg droog en op bepaalde plaatsen heeft het al geen 10 maanden meer geregend. In Lijiang (2400m) zelf was het blijkbaar geleden van maart dat er nog regen was gevallen.

In Lijiang begonnen we in een ander ritme te komen. 's Morgens heerlijk rustig ontbijten in het zonnetje (met blauwe hemel hier) en nadien wat rondlopen in de smalle steegjes van het heel gezellig 'dorpje'. Het oude stadsgedeelte is autovrij en gemakkelijk te voet te doen. Ze spreken hier van stadje, maar oud en nieuw gedeelte samen is al gauw een half miljoen inwoners.

De volgende ochtend hadden we een fietstochtje gepland naar een naxi dorpje,1 van de minderheidsgroepen van deze streek. Onze gids was zo gezegd engelssprekend, maar geen van ons zes (4 belgen - 2 duitsers) die aan dat fietstochtje deelnamen verstonden hem fantsoenlijk. Het tochtje viel veel lichter uit dan we gedacht hadden, maar het was een fijne ervaring om naar het platteland te rijden. Locals waren vollop bezig om graan op straat te leggen en de auto's er te laten overrijden zodat de zaadjes uit dat graan gereden wordt. Ze blijven verder harken tot de auto hen bijna overhoop rijdt en op laatste moment houden ze dan een ogenblik op.

Deel 2:

Voor woensdag stond er een kleine trekking van twee dagen op het programma (naar 3200m). We waren enkel met twee en een gids die deze keer wel heel goed engels sprak en zelfs een paar woorden Nederlands (omhoog - omlaag - goed weertje - pas op - rododendron). Blijkbaar houden de Chinezen niet van wandelen want voor het eerst op deze reis werd het heel rustig.In Lijiang waren weer al wel een keertje ingeslaagd om een foto te trekken van een tempel waar net 2 monniken uitkwamen zonder 1 chinees in de buurt. (we waren tegen de avond aannaar hethoogste punthet dorp gegaan). Helaas kan ik daar geen foto van tonen want we zijn inmiddels aan ons tweede fototoestel toe (kom ik later op terug).

Vermits we een goed engels sprekende gids hadden konden we het ook wat hebben over het leven in China. Blijkbaar mogen de Chinezen in de steden maar een kind hebben, op het platteland mag je enkel een tweede kind hebben als je eerste kindje een dochter is. Minderheidsgroepen zoals onze gids mochten ook twee kinderen hebben. Toch was 1voor hem al crazy genoeg. Onze gids in Bejing was ook tevreden met1 kind en wou er ook niet meer omdat het zo verschrikkelijk duur was volgens hem. Zijn kleine was 2,5 en volgde op zaterdag al wat extra les om binnenkort naar een goede school te kunnen gaan. In de steden zijn de jongeren blijkbaar wel heel erg bezig met opleiding, engels, technologie.... In die mate dat ze volgens onze gids toch te weinig sport doen (op 1.3 miljard chinezen konden ze niet 11 goede voetbalspelers vinden om zich te selecteren voor wereldbeker:-) Volgens hem kon die telling van 1.3 miljard ook wel fout zijn omdat er af en toe toch nog kinderen geboren worden die niet zouden aangegeven worden ? Elke 3 sec zou er een Chinees geboren worden, elke 5 sec sterft er een.

Terug naar onze trekking: 's Morgens toen we opstonden, regende het! Wel niet hard, maar zo van die motregen. Het regenseizoen komt eraan, maar isiets voor volgende maand normaal gezien. Onze gastheer (iemand die heel eenvoudige guesthouse uitbaadt in echt klein bergdorpje, maar goed engels sprak omdat hij ook een huis had in Canada en USA) zei dat we misschien niet tevreden waren, maar heel de plaatselijke bevolking wel :-) Gelukkig was het een half uur later al wel gestopt met regenen. Enfin, donderdag was het voornamelijk bergaf waar een busje ons stond op te wachten en ons naar busstation van Lijiang bracht.