Dag 8

Op zondag was het na de dagelijkse yoga-les nog eerst filosofieles. Relaxt in het zonnetje op ons terras voor onze tent begonnen we te praten waarom iemand de camino wandelt.

Jean-Michel had 4 categorieën :

- zij met religieuze/spirituele motieven

- zij die om ter eerst in Santiago willen staan (sportieve doelen: iets voor Mister 5 o’clock)

- zij om iemand tegen te komen

- de vlinders: zij die de tijd nemen om regelmatig stil te staan en te kijken, luisteren, ruiken en voelen.

Jean-Michel is net als André zijn eerste jaar met pensioen en doet het ook om te bedanken voor het leven dat hij heeft (‘remercie la vie’). Of hij dit ook na één week zei, weet ik niet, maar van mijn eerste Camino is ook die dankbaarheid bij gebleven. Een pelgrim vraagt of eist niet, maar is dankbaar met alles wat hem aangeboden wordt.

Feit is ook dat wandelen super traag gaat in tegenstelling met het jachtig leven dat we allemaal hebben. Na een aantal dagen merk ik dat ik al anders kijk naar de dingen. Maar ik ben nog stom verbaasd als mijn medepelgrims me ‘s avonds foto’s laten zien van dingen die ik totaal niet gezien heb. Het is duidelijk dat zij al langer onderweg zijn.

Na de filosofieles besluit ik voor het eerst mijn oortjes niet aan mijn gsm te koppelen. Had nog altijd de gewoonte op momenten dat ik even alleen stapte naar muziek te luisteren. Het moet gezegd worden: vandaag heb ik veel meer paardengeluiden gehoord. Soms van André of Pierre, maar soms van een paard in de verte.

Omdat Pierre wat pijn heeft, is ons aantal kilometers per dag wat gezakt.

Op die manier loopt ook Christina terug mee in ons ritme. Zij heeft ondertussen een buddy uit Leuven waarmee ze wandelt. Voor zij die vanop het thuisfront hopen dat dit konijn hier geschoten gaat worden, de 2 paarden, 2 pinguïns, 3 vlinders of hoe je ze ook mag noemen zijn alle drie getrouwd. Ze mochten van hun vrouw wel even op stap :-) Jean-Michel zou normaal stoppen over een 10 dagen in Oviedo. Hij wil het laatste stuk met zijn vrouw in september stappen. Al zijn zijn kinderen vanop het thuisfront hem aan het overtuigen om nu ineens door te stappen. On verra.

Elke dag bij aankomst is het ook altijd checkup van de voeten. Een kleine blein kan u al anders doen lopen. Zo had ik zaterdag een kleine blein onder mijn linker kleinste teen en voelde ik die dag voor het eerst mijn achillespees, al had ik er geen pijn aan. Heb ze dan ‘s avonds uitgeprikt en stap nu blijkbaar terug normaal. Vorige Camino heb ik geen blein gehad en vandaar heb ik geen compeed bij me. Dit kon ik ook wel kopen in Spanje. Ondertussen heeft Dr Pierre er eentje van zijn voorraad op mijn hiel geplakt omdat ik daar stilaan last begon te krijgen. Weeral wat minder bagage voor Pierre.

Ondertussen iets of wat 200km afgelegd en dus voor één vierde gevorderd.

Op zich zou ik per dag meer kilometers kunnen doen dan de afgelopen 2 dagen, maar had me op voorhand voorgenomen de eerste 2 weken niet sneller te lopen dan de voorziene dagetappes en ik loop in goed gezelschap. Er wordt per dag heel wat afgelachen. Met dit ritme is mijn voorziene aankomst nog altijd rond 2 of 3 juli en kan ik 4 juli terug vliegen om 5 juli terug te werken. En op die manier nog 2 extra verlofdagen over te houden voor dit jaar. Tegen komende zondag zie ik wel wat ik doe.