Dag 3:

Afgelopen nacht met 12 in een kamer. Geen snurker ertussen, wat op zich al een prestatie is, maar toch niet goed geslapen. De meeste dragen hier oorstopjes, maar vermits de familie Van Hoof van nature al wat doof is, heb ik deze niet bij. Voor mijn zussen zou het uitdoen van hun oorapparaat al genoeg zijn om waarschijnlijk niets meer te horen :-)

Om 6u vanmorgen begonnen de eersten van de kamer op te staan. Op dat moment dacht ik nog: “Mannen, mannen, wij doen niet mee met de ramadan, dus kunnen gerust ontbijten als de zon al op is. Het regent en is nog donker. Wat gaan we doen ? Santiago loopt niet weg, hé”. Maar er was geen houden meer aan als de eersten opstaan. Dus tegen 6u30 ook mee opgestaan. Het regende, de lange broek ging aan, dus ook de steunkousen die ze me geadviseerd hadden voor de achillespeesontsteking (waar ik nog altijd weinig last van heb). Oma op stap dus vandaag en zo voelde ik me ook als ik uit bed stapte. 5 min later ging het licht aan omdat ze dachten dat nu wel iedereen wakker was. In de hoek lag er toch nog een Sloveense vrouw die uit miserie dan ook maar is opgestaan. Ze zei dat ze altijd de laatste was en zag er bovendien sportief uit. Ik dacht even: “zij wordt volgens mij mijn maatje”. De kamer was tegen dan al half leeg en die vrouw zette wat muziek op. Staying Alive van de Bee Gees. Ons oma begon al iets meer in de mood te komen en het werd helemaal ok als bleek dat de eerste de beste bar aan de overkant van de Albergue lag. Een koffietje en een croissant en ons oma kon er een lap op geven.

Gestart met regenjasje aan, maar die bleek al gauw te warm en zo hard regende het niet meer. Dan een tijd zonder regenbescherming gelopen. Maar het begon toch terug harder te regenen. Heb nog wel zo’n wegwerp poncho bij, maar probleem is een beetje: eens uit het zakje, krijg je dat niet meer terug in dat kleine zakje. Anderzijds waarom neem ik een regenponcho mee, als ik het niet mag gebruiken bij regen ? Dat terug opbergen zou een zorg voor later zijn.

Het was een mooie route maar heel veel modder op het pad en soms voelde ik me eerder een 4-voeter die over takken in de modder aan de overkant moest geraken. Chance misschien dat ik in mijn kindertijd uren op de balk versleten heb.

De camino Frances is ondertussen al vrij commercieel tov deze. Ons oma wou namelijk nog een extra koffietje in de voormiddag, maar dat bleek noppes. Het heeft 24 km geduurd tot ik in het volgende dorp stond en terug een barretje tegen kwam.

Vandaag voor het eerst pelgrims tegen gekomen die wat dezelfde cadans hadden. 2 Fransmannen en een Duitse vrouw die vanuit le-Puy en velay kwamen en al een kleine 1000km op hun teller hebben staan.

Stukken hebben we samen gewandeld, maar op een gegeven moment hielden ze halt en ben ik doorgegaan. Vermits de grond nat was, kon je nergens even gaan zitten.

Vlak voor het dorp ging het op een betonweg lang steil bergaf. De 2 wandelstokken steeds vooruit om minder druk op de knieën te hebben, maar op den duur begon ons oma haar schouders te voelen alsof ze net 5 baantjes vlinderslag had gezwommen.

Aangekomen in het dorp voelde mijn benen toch moe aan. Achteraf gezien was de albergue gelukkig nog niet open (ging maar om 15u open), dus eerst een dagmenu in een plaatselijk restaurant. En wie kwamen daar iets later binnen .... die 2 Fransmannen. Zij wilden nog een 6km verder gaan tot een klooster. Even nagedacht wat ik ging doen, maar vermits het best leuke gasten zijn en mijn ritme hadden, heb ik besloten met hen mee te gaan.

Er waren weinig opties voor de avondanimatie daar boven op de berg. Eerst naar de mis van 19u30 en nadien bracht vader abt ons eten dat we aan een lange tafel in onze kamer konden opeten. We moesten beslissen met ons 13 wanneer we gingen ontbijten. Ik gooide een visje voor 8u wetende dat dit belachelijk laat is op de camino, maar de Fransen die al meer dan een maand op pad zijn, stelden ook voor niet te vroeg. Die hadden ‘s morgens nog een discussie gehad met een andere Fransman die om 5u begon te rommelen. Een Tsjechische dame zei dat ze ook vroeg wou opstaan om voor zonsopgang in de bijbel te lezen (zoals het hoort volgens haar). Ik gaf aan dat ik ook christelijk ben (nu niet in die mate dat ik de bijbel van buiten ken), maar toch nog nergens gelezen had dat je die voor zonsopgang moet lezen. Even een vraagje aan jullie: Kennen jullie die passage ????

Die Fransen hadden al aangekondigd dat ze allebei snurkten. Dus ik zag de nacht al voor me. Eerst orkest en om 5u ergens een wekker. Wonder boven wonder heb ik een prima nacht gehad. De Tsjechische maagd Maria heb in niet gehoord in de morgen en om 6u53 spontaan wakker geworden. Toen ik buiten kwam om naar toilet te gaan, kwam net de zon piepen achter de bergen: “Good morning, Jane”. “Now we are talking” dacht ik.