Ondertussen zijn we Logrono gepasseerd en hebben we een kleine 200 km afgelegd. Voor zij die denken (inclusief mezelf)  dat Spanje eerder vlak is eens de Pyreneeen gepasseerd, valt dat wel tegen: het blijft maar op en neer gaan. Het is maar sinds gisteren dat we af en toe eens wat kilometers vlak kunnen afleggen. Af en toe denk ik dan ook bij mezelf : ben ik nu aan het genieten of aan het afzien ? De woorden van Christophe Martens indachtig: pijn is fijn, heb ik misschien beide gevoelens soms tegelijk. Nochtans kan ik niet klagen: nog geen bleinen en als ik 's avonds de schade opmeet, valt het reuze mee (de tweede en derde dag had ik wat last aan mijn tibialis anterior, maar dit zal meer stijfheid geweest zijn).  Tegen het einde van de dag doen mijn voeten wel altijd wat pijn - alsof ik met blote voeten over kiezels loop- maar na een kwartiertje mijn sandalen aan, begin ik al terug te recupereren.  Ik zie er hier anderen rondlopen. Vraag me af of hun echte leven ook een lijdensweg is.   Met Bart gaat ook alles goed, hoewel die vandaag pijn had aan zijn onderbenen. 'Pole , pole' was dan ook het moto vandaag. Gelukkig hebben we morgen een kalme dag met maar een 20 km op het programma. Ik vraag me toch af wat die allemaal in zijn rugzak heeft ? Volgens mij had die toegekomen met een slaapzak en een regenvest. Als die al een tweede paar sokken of waspoeder in zijn rugzak heeft zitten, vraag ik me af waarom hij dat meesleurt :-)  Ps 1 : Katia, misschien zit ik er een dagje naast, maar gelukkige verjaardag !  Ps 2 : In Logrono zou deze dinsdag de tante van mijn collega Bart Lens gestart zijn. Bart, als je nog weet te zeggen wanneer ze ongeveer zou willen aankomen in Compostella, reken ik uit wanneer ik 'Tante Julia' een keer kan tegenkomen.  Ps 3 : we hebben een drie dagen rond de 33 graden gehad. Gelukkig is de max temp sinds eergisteren wat gezakt naar 27, heerlijk stapweer voor mij. (Bart zijn rendement is eerder omgekeerd evenredig met de warmte)