Zaterdag was het dan zover. Vanuit Charleroi zijn we naar Biarritz gevlogen. Bij ophalen van bagage kon je al vermoeden wie ook op pelgrimstocht ging gaan. Met een rugzakje van 7kg zat ik precies niet slecht als ik dat vergeleek met sommigen (den Bart heeft er 12, maar diene dacht dat we de eerste 2 dagen geen eten konden vinden). Eens de trein op naar Saint-Jean-Pied-de-Port, had ik het gevoel dat de vakantie echt begonnen was: de zon lachte ons tegemoet en niets anders dan pelgrims op de trein. We nemen voor een tijdje afscheid van de 'wasmachine' van het dagelijks leven en komen in een andere leefwereld.  Mensen van alle continenten verzamelen zich met allen eenzelfde doel maar een andere motivatie. Na de eerste etappe moesten we bij het inchecken onze motivatie aangeven: Bart raadde me aan religieus en spiritueel aan te duiden want dit hebben ze het liefst. Ik kreeg al direct mee dat de kerkdienst om 6 u 's avonds begon. Volgende keer zal ik maar best spiritueel en sportief aanduiden, denk ik. Wie denkt de Camino Frances als enigste pelgrim te doen, komt bedrogen uit. Tegenwoordig zouden een 180000 pers per jaar deze tocht ondernemen, of een kleine 500 pers. die dus elke dag starten.   Zondag stond er al direct een pittige tocht van 27 km op het programma: de Pyreneen over met 1000 m stijgen en 400 dalen. Mijn ritme ligt hier ook wat anders dan thuis: in de slaapzalen gaan om 6u  de lichten aan en tegen 7u zijn we op pad (normaal draai ik me nog even om op dat uur). De aankomst was in een heel knap gerenoveerd klooster met slaapzalen van maar liefst 50 personen, gelukkig opgedeeld in compartimenten van 4 zodat je nog enige privacy hebt.  Vandaag stond een rustigere etappe op de planning, maar met veel dalen. En aangezien mijn benen er nog wat moeten inkomen, kon ik Bart toch overhalen om er na 21 km de brui aan te geven (wat voorzien was volgens onze planning). Net bij aankomst voelde ik nog wat stijfheid in mijn benen, maar na een paar uurtjes rust voelen ze aan als opgeladen voor morgen. Ik ga jullie nu laten, het licht is al uit van 21u45 en zit hier al tussen een kakafonie van snurkers. Best dat ik precies niet meer te lang wacht om zelf in slaap te vallen.  Maar met de pelgrimsmentaliteit in gedachte: wees dankbaar en blij voor alles wat je krijgt en eis niets, ben ik Jan Gerrit, Agfa en Di Rupo dankbaar dat ik dit alles kan beleven !  Ps gelukkige verjaardag voor de jarige vandaag !