Heb ook verslag van Beijing verder aangevuld.

Sorry dat ik nu pas verder schrijf. Terwijl het in Chinameestal wel gemakkelijk was internet te vinden, lag dat in Mongolië en omgeving van Irkutsk wel anders. En toen ik in irkutsk aan het mailen was, is internet uitgevallen in de hele stad voor meer dan een halve dag. Nadien zat ik weer op de trein en daar kan het natuurlijk ook niet. Katia, foto's komen er volgende week als ik terug in Belgie ben. Ik verlies daar hier te veel tijd mee.

De zeventiende 's morgens om acht uur dan met de trein naar Mongolie.De coupe van vier deelde ik met een toffe Engelsman die 2.5 jaar in Japan gewerkt had en nu terug naar England ging om verder te studeren. We waren nog geen twee uur weg of de hemel werd blauw !!! 's Avonds kwam ik bij de grens aan, moest iedereen eruit en werd de trein naar een hangar gebracht om van onderstel te wisselen (hebben we spijtig genoeg wel niet kunnen zien). De mongoolse sporen zijn immers smaller dan de Chinese. Een goede twee uur later mochten we terug op de trein en de volgende middag stond ik in Ulaan Baatar.

Mongolie is op zo veel vlakken totaal verschillend van China. Amper 2,7 miljoen inwoners in heel Mongolie, waarvan een derde in Ulaan Baatar wonen. Gemiddeld woont er amper 1 iemand per vierkante kilometer over het hele land. Volgens een gids van 2004 zou ook 2/3 van de bevolking onder de 30 jaar zijn ! Ze gebruiken hetzelfde alfabet dan de Russen (de meesten praten wat russisch), voelen zich veel nauwer verbonden met de Russen en hebben heel weinig sympathie voor de Chinezen. Net als de Zuid Koreanen hebben ze blijkbaar schrik van de als maar groter wordende macht van China en de eventuele invloed op hun land.

Het weer in Ulaan Baatar was prima, het gaat er veel relaxter aan toe, maar nochtans voelde het niet heel goed aan. Iedereen waarschuwt u voor pickpockers en in die 8 dagen dat ik in Mongolie ben geweest, ben ik 4 personen tegengekomen die beroofd zijn in de hoofdstraat van UB ! Dus als je daar rondloopt is het altijd opletten geblazen terwijl het lijkt alsof je in een vredig kleine stad bent aangekomen.
De eerste middag gebruikt om een trip te boeken. Zoals ik vermeld had in vorige bericht, ben ik met een groepje van 5 een tocht gaan maken van 6 dagen. De groep was heel divers: een jonge Duitser van 18, een Zuid Korean van 20, een Engelsman van 21 en een canadese vrouw die in Thailand woont van 60. Klinkt misschien heel raar, maar eigenlijk was het een prima mix en best interessant om elks verhaal te horen.
Een half uur Ulaan Baatar uit en je ziet alleen natuur. Eindeloze steppe met in de verte wat heuvels en af en toe wat bomen. De eerste 2 uur zie je nog electricteitspalen die er al honderd jaar staan, maar daarna zie je er zelfs geen niet meer ! 's Middags aangekomen in semi gobi woestijn bij nomadische familie. Eerst kregen we paardenmelk en wat kaas van hen en nadien nog een tochtje met kameel gemaakt. In de zomer wonen de families in Ger tents en leven met hun paarden, kippen, geiten, kamelen, yaks, maar verder hebben ze niet veel (zou nog iets voor Seppe zijn :-). Met een klein zonnepaneeltje kunnen ze net genoeg zon opvangen om 's avonds een spaarlamp aan te steken.
De volgende dag stond een trip naar de waterval op de agenda met een stop in een mongools klooster. Boedhistische kloosters had ik ondertussen eigenlijk wel genoeg gezien, dus vond ik nu niet geweldig de moeite. Mongolie is HET land voor een trekking te doen met paarden en iedereen die van paardrijden houdt, zou ik aanraden om naar Mongolie te komen voor een meerdaagse trip. Wij hebben een trip van 2 dagen gedaan (dag 3 en 4) en dat was voor mij ongelooflijk de moeite maar wel genoeg. Onze oudere (maar wel sympathieke) tante is niet mee geweest op trektocht (ze zag dat niet zitten met haar knieen). 4 tot 5 uur op een paard zitten als je dat niet gewend bent, is niet evident. Als ik afstapte, kon ik de eerste minuten niet goed rechtstaan. Mijn knieen zaten precies nog rond dat paard. Nu het waren wel heel lieve tamme beestjes die niet te veel onverwachtse bewegingen deden, maar wel vooruit wilden (af en toe zelfs in galop gegaan). Mijn paard was 's avonds altijd precies het meest moe van de groep (of was het de ruiter

?) en moest het laatste half uurtje altijd via een touw getrokken worden omdat hij anders al het gras van de wei begon op te eten. De nacht van onze paardentrektocht hebben we geslapen in de wilde natuur bij een meertje in een tentje, zonder matje maar wel met honderden vliegen rondom ons. Een echt goede nacht was dat natuurlijk wel niet. We waren nog maar net terug van de trektocht of de lucht werd ongelooflijk donker en het begon te bliksemen en te donderen. Een onweer kon niet lang meer uitblijven, maar nog wel een kwartiertje tijd om mooie foto's te trekken (om de x aantal seconden bliksem gezien, maar hem toch niet kunnen vastleggen op foto). Nadien volgde dan de stortbui met hagelbollen maar een uurtje later werd de lucht al terug helder. Het weer in Mongolie kan ongelooflijk schommelen. De dag van dat onweer was het 's morgens blauwe hemel en had ik nog tegen de Duitser gezegd dat het precies een heel mooie dag ging worden, maar enkele uren later sloeg het weer dan volledig om. Dit komt waarschijnlijk door de voortdurende wind die hier waait. Over dag 5 van de trip kan ik heel kort zijn: een lange rit richting Ulaan Baatar om tegen 17u aan te komen Hustai National Parc waar de enige wilde paarden nog zouden leven. 's Avonds rond 19u komen ze uit de bergen naar beneden om te komen drinken in de rivier. Nu vermits ik niet veel van paarden ken, kan ik het verschil niet zien tussen wel of niet een wild paard. Ik voelde me een beetje op safari in Afrika om wilde beesten te trekken met als resultaat dat ik wat foto's heb met in de verte wilde paarden erop maar benieuwd of iemand van jullie dit zou kunnen zien. Op de laatste dag nog een uurtje paard gereden en dan terug richting UB getrokken. 's Avonds ben ik in mijn eentje naar de National Academic Drama Theatre geweest (Migan, 'ons' tante had het al gezien en de rest was niet geinteresseerd): verschillende soorten dans en artiesten die hun typisch Mongoolse instrumenten kwamen bespelen of hun (keel-)zang lieten horen. Speciaal en leuk om die Mongoolse folklore te zien, maar minder indrukwekkend dan de show in Yangshuo (China).

De laatste dag in Ulaan Baatar was de temperatuur met meer dan 10 graden gedaald en was die nog rond de 17 graden. 's morgens samen met Orlando (van de trip) het boedhistisch klooster gaan bezoeken. Maar net zoals degene op de trip maakte die geen al te grote indruk op me. Nadien ben ik zelf nog even langs de Black market gegaan. In Beijing had ik het idee dat ik de halve markt wou kopenmaar hier was ik er ook snel van terug. Op het terras van French Bakery kwam ik Migan terug tegen en hebben de namiddag samen in UB rond gewandeld.

Om negen uur moest ik de trein op voor het tweede stuk van het traject (UB tot Irkutsk, niet ver over de grens met Rusland en op een goed uur van het Baikalmeer, 34u). Deze keer minder geluk in mijn coupe. Ik zat samen met een Mongoolse vrouw die enkel Mongools kon, maar dat kan natuurlijk nog veel erger. Tegen 5u20 's morgens waren we dan aan de Mongoolse grens. Het duurt dan een 5 uur voor de grenscontrole en alsof dat niet erg genoeg was, kwamen er nog 2 Mongoolse vrouwelijke handelaren bij in onze coupe samen met een kleine van 1,5 die om het kwartier borstvoeding moest hebben. Als de trein stil staat, kan je ook niet naar toilet. Gelukkig heb ik een grote blaas en er zelf weinig last van gehad. Nu in China betaal je meer voor een zitje beneden maar dat is dan wel voor u. Omdat die andere Mongoolse vrouw nog lag te slapen, zat ik dus in no-time met vier op mijn bed. Ik maakte duidelijk dat dat mijn bed is en dat zij waarschijnlijk een plaats boven hadden, maar veel veranderde er niet. Tegen 10 uur dan 10 km verder bollen voor controle van Russische kant. Met speurhonden, militairen met zaklampen kammen ze alles uit (vooral Mongoolse handelaren hebben zware controle). Ik werd al wat slecht gezind aan Mongoolse kant, maar nu wou ik helemaal beginnen gillen. Hoe lang ging dat blijven duren ? Enfin nog eens drie uur later mochten we eindelijk even van de trein en moesten er een paar stellen extra aan de trein gekoppeld worden. Buiten kwam ik dan wat nederlandstalige reizigers tegen die de andere kant op gingen en me tracteerden met wat aardbeien. Ik had het nodig :-)
Tegen 15u Mongoolse tijd werd het traject vanaf de grens dan verder gezet en waren die Mongoolse handelaren terug van de trein zodat we de coupe terug voor ons 2 hadden.
Ik heb ergens gelezen over de Trans Mongolië Express (Express kun je dat eigenlijk niet noemen) dat de reizigers eigenlijk niet meer weten hoe laat het is. De tijd in China en Mongolië is gelijk, maar eens de Russische grens over, hanteren ze Moskou tijd op de trein. In China en Mongolië hebben ze geen zomeruur meer en lopen ze 4 uur voor op Moskou. Net over de Russische grens is er een tijdverschil van vijf uur met Moskou. Ondanks ik dus redelijk naar het westen ben aan het rijden moet mijn klok nog een uur extra naar voren geschoven worden. Mijn geplande aankomst trein was 2u40 's nachts. Gelukkig was dit Moskou tijd oftewel 6u40 Mongoolse tijd oftewel 7u40 plaatselijke tijd.