Die avond is het beginnen bliksemen en donderen. Ik dacht: 'Oh, nee, laat me nu morgen hier niet een dag zitten wachten op goed weer om de bergen in te trekken'. Uitgezonderd op een avond in Shangai, was het geleden van de dag dat we weg gingen van de rijstterrassen dat ik regen had gehad. Maar gelukkig waren de goden me goed gezind. 's Morgens was het over en ik dus met mijn gids op pad.

Het was een mooie tocht van een 30km tussen de 3200 en 3700m. Helemaal in het begin kwamen we nog Chinese toeristen tegen, maar na een half uur niet meer. Eigenlijk was het pad simpel en zou ik geen gids hebben nodig gehad, maar ondanks onze communicatie beperkt was, was ik toch content niet alleen te moeten lopen. Omdat het afgelopen dagen/weken in deze streek geregend had, stond het water van de rivier heel hoog en op een bepaald moment hebben we zelfs een klein dammetje moeten bouwen om over het water te geraken. Alleen zou ik op dat punt teruggedraaid zijn, denk ik. Na 4u wandelen waren we blijkbaar op de eindbestemming (moesten dezelfde terugweg doen), maar ik wou nog wel verder. Nog een uurtje maar dan hield mijn gids het voor bekeken. Gelukkig was de zon er nog meer doorgekomen in dat uur zodat ik toch beter de toppen van de 4 sisters kon zien. Toen we net aan het dalen waren, kwamen we de andere toeristen terug tegen. Op zijn Chinees: een groepje van 10 onsportieve Chinezen waarvan 8 blijkbaar het laatste stuk te paard naar boven aan het komen zijn met een bazoeka van een camera in hun handen. Op de terugweg had ik een toffe taiwanees leren kennen die de volgende dag ook terug naar Danba ging en dan naar een plek wou waar veel watervallen zijn. Ik dacht: misschien loop ik dan nog wel een of 2 dagen met hem mee. Maar blijkbaar was deze weg afgesloten. Dus ik zou mijn oorspronkelijk plan richting Westen verder zetten en hij ging dan naar Zonglu (waar ik al geweest was). Spijtig want ik had een goede reisgezel bij me die Engels en Chinees sprak!Die namiddag in Danba ben ik nog naar de kapper geweest. Had een klein beetje schrik, want bijna alle chinese vrouwen hebben lang haar. Maar beter nu, dan zou ik nog 6 weken hebben om het terug te laten groeien. Maar ik had blijkbaar een goede kapper uitgekozen. Eerst een kwartier mijn haar wassen terwijl je volledig plat op een massage tafel ligt en dan knippen. Degene die mijn haar gewassen had, durfde er blijkbaar niet goed aan beginnen.Hij wat luidop lachen en uiteindelijk kwam iemand anders dan mijn haar knippen terwijl hij en nog een andereerop stonden te kijken.

Bij mijn terugkomst in Danba heb ik ook vernomen dat enkele dagen daarvoor een aantal doden waren gevallen op 140km hiervandaan toen een bergflank naar beneden is gekomen terwijl ze er aan het werken waren.

http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/1119489/2010/06/16/Minstens-35-doden-bij-overstromingen-in-Zuid-China.dhtml

of volgens Chinese berichtgeving

http://www.chinadaily.com.cn/china/2010-06/15/content_9978919.htm

Het verbaast me wel niets want de bergwanden in de buurt van Danba lijken wel op peperkoek. Als het regent,zaken ze in elkaar en vallen er op veel plaatsen rotsen naar beneden die dan de weg versperren. De wegen liggen hier vol met rotsen en wij hebben ook een keer een tijd moeten stilstaan, omdat een kraan eerst de weg terug moest vrij maken.

Gisteren(21 juni) met de busnaar Ganzi getrokken. Het zou een lange busreis worden van 9uom een kleine 400km te overbruggen (in een verslag van mensen die hier in sept 2009 waren geweest had ik gelezen dat ze door motorpech pas om 20u waren aangekomen, maar zolang zou het voor me niet zijn, dacht ik ). Meestal vertrekken de bussen hiertussen 6 en 7's morgens zodatje toch nog iets aan je dag hebt bij aankomst.Het was wel een heel mooi traject en na een drie uur veranderde het landschap. Minder steile wanden, maar heel groene zachte heuvelruggen (deed me een beetje denken aan Schotland). Om 14u hadden we pech. Omdat ze aan het werken waren aan de weg, was de weg daar nog maar heel smal en een truck had zich vastgereden. Heel discussie op straat wat er nu moest gebeuren. Dan maar een kraan laten komen die in de buurt bezig was en die heeft alle stenen en mortel dat klaar lag aan de kant van de weg versleept zodat het verkeer er terug door kon. 1,5 u later waren we terug op weg en ...... tegen 20u was ik op mijn bestemming. Het genieten van het landschap was er het laatste stuk niet meer bij. Ik had er genoeg van.

Ik ben hier wel letterlijk meer en meer in de far west beland. De mensen en hun huizen doen me denken aan indianen, maar het zijn Tibetanen hier. Hier is de eerst taal dan ook Tibetaans en geen Chinees niet meer. Normaal zou ik vandaag al verder trekken naar eindbestemming Dege van waaruit ik trektocht wil maken. Maar gisterenavond Amerikanen tegengekomen die Tibetaans studeren en me aanraadden om hier nog een dagje te blijven. Gisteren was het stralend weer en ik zag me al een dagje bij dat weer hier wat rondhangen en wat genieten ipv direct verder te trekken. Sloeg wel tegen toen het vanmorgen regende. Gelukkig is het ondertussen over en ben ik vanmiddag 4 jonge europeanen tegen gekomen (je moet echt soms zoeken om 'westerlingen' tegen te komen) om samen mee te gaan eten. Zij trekken in de andere richting dan mij dus ons contact was van korte duur. Vanavond op zoek naar een minibus voor morgen. Ik kan me hier goed redden, maar ben nu een week weg uit Chengdu en zou het wel tof vinden om langer met dezelfde reizigers eens te kunnen verder trekken. Enfin, we zien wel.

PS Misschien nog even een reactie op de Chinese taal, want sommigen denken dat ik er al weg mee ben. Er zouden zo'n 36.000 tekens zijn in het chinees. Een teken staat voor een klank of lettergreep en niet voor een letter. Ik heb me laten wijsmaken dat je met 2.000 tekens al heel ver zou komen. Om op de PC te tokkelen, gebruiken ze het pinyin. Dan typen ze hun klanken volgens het romeins alfabet. Maar op die letters staan tekens om aan te duiden of het in eerste, tweede, derde of vierde toon moet uitgesproken worden en zingen is nooit mijn grootste gave geweest. Mijn vertaalgidsje en Ipod geeft altijd het Chinees weer en het pinyin, maar zelfs dan slaag ik er meestal niet in om het uitgesproken te krijgen zodat ze me verstaan. Gelukkig dicteert men Ipod het zelf en hou ik die gewoon bij hun oor. Dan antwoorden ze terug en zeg ik: 'wo bu dong' (ik versta je niet). Ik red me wel waar het nodig is, maar zoek engelssprekenden wel op.