André en Pierre sliepen wel in een andere albergue en zijn iets voor mij aan de dagtrip begonnen. Vermits ik dan nog te lang ontbeten heb na een 6km, liepen ze nog altijd wat voor me uit. Op zich geen erg. Geeft me ook de gelegenheid stukjes alleen te wandelen of een keer een praatje te doen met andere pelgrims die je passeert. 

Het was terug een mooie, zonnige dag (we hebben zeker niet altijd mooi weer - vaak begint of eindigt de dag met wolken en als het tegen slaagt, vallen er soms druppels uit). 

Maar dit maakt dat alles mooi in bloei staat. Het was de eerste dag dat ik op natuurlijke wijze ook uitgenodigd werd om aan de bloemen te gaan ruiken. Heerlijk, die verschillende geuren en dacht dan even aan thuis. Stel je voor dat je op weg naar je werk even stopt, uit de auto zou stappen om aan wat bloemen te gaan ruiken en dan terug verder rijdt !! Het zou wat geven op de E19 ‘s morgens. 

Net voor de middag had ik in het dal prachtig uitzicht op een klein stukje strand en werd ongelooflijk verrast toen ik beneden aan kwam. Jean-Michel stond ons op te wachten en blijkbaar waren André en Pierre net 5 minuten aangekomen. Blijkbaar had JM gisteren de bus genomen en was hij vandaag 7km gevorderd en zou daar terug overnachten. Zijn vrouw had vanuit België een klein pensionnetje geregeld voor hem. 

Vermits wij nog 12 van de 22 km  moesten doen, gingen we daar kort pauzeren. Stel u niet voor dat we een kroegentocht maken van de Camino. Overdag is het eerder vers fruitsap of anders lekkers. Ik kan hier bv ook zo genieten van een Coca Cola met ijs rond 16u terwijl ik dat thuis niet graag drink. Het was goed zitten op dat terras met ons vieren in het zonnetje en wat oorspronkelijk een korte break ging worden is een stop van 2u geworden. Op een gegeven moment kwamen ook herinneringen in me op dat we onder vrienden op een terras op skivakantie in de zon zaten (terwijl dat al zeker 8 jaar geleden is). Heel raar eigenlijk dat de Camino ineens andere herinneringen / beelden kan oproepen. 

Rond 14u toch verder getrokken. Het was mooi weer, onze eindbestemming was terug aan de kust en ik maakte opnieuw plannen om de zee in te gaan. Nadat we onze bagage gedropt hadden, gingen we naar het strand. Als er al een pelgrim daar was (1km van het centrum en dus nog maar weinigen die tot daar willen komen als ze toegekomen zijn), kon je hem zeker herkennen aan de grootte van zijn handdoek. Het is eigenlijk duidelijk dat ik van nature geen vis ben, maar eerder een berggeit. Hebben jullie ooit een berggeit in bikini in de oceaan zien zwemmen ? Ikke niet ... en na 15 min tot mijn knieën in dat ijskoude water gestaan te hebben, ben ik omgedraaid om me even languit op het strand te leggen, terwijl de pinguïns en aanverwanten nog voor een duik gingen. Na 5 min was ik in dromenland. Klinkt misschien raar .... maar best vermoeiende ‘job’ ..... naar Santiago stappen :-)

Aan het strand kwamen we Lutgarde tegen, een vrouw uit Leuven en eerste jaar met pensioen (toch wat gemeenschappelijke deler onder een deel van de pelgrims) en vertrokken vanuit Parijs. Ze had hier na al die tijd ook een rustdag ingebouwd (in pensionnetje) en afgelopen 2 dagen voornamelijk geslapen omdat ze zo vermoeid was geraakt van de tocht. Benieuwd of we haar de komende dagen nog zullen terug zien.