jane-china.reismee.nl

Bienvenido a Galicia

Maandagavond voelde ik me echt moe en wou me ‘s morgens laten wekken door mijn biologische klok (en die is niet om 6u15 :-)). De mannen verwachtten voor de derde dag op rij warm weer en wilden weer vroeg op pad. Ik liet dit aan mij voorbij gaan en zou achter komen. En al maar chance, want er was ‘s morgens in de verste verte geen zon te bespeuren.

De afgelopen 2 dagen waren eerder overgangsetappes, maar dat heeft ook met het weer te maken. We hebben zowat 2 dagen in de mist/in de wolken gewandeld met zeer beperkt zicht. Dit komt hier blijkbaar wel vaker voor. Mooie dagen wisselen zich af met mistige dagen. Qua temperatuur is het wel aangenaam om te stappen, al mis ik dan wel ‘s avonds de zon om in je T-shirt buiten te zitten. In heel Europa is het blijkbaar momenteel hoog zomer, maar dus niet in noord-Spanje.

Ipv in de zon te zitten bij aankomst, wilden we dan met ons 4 naar de kapper in een dorp van 500 inwoners. Die kapster kon haar dagomzet in één keer halen ! We informeerden ons om 16u30, maar volgens haar was het nog Spaanse siësta (om 17u deed ze terug open en ze kon er maar 3 doen). Dus de mannen zijn gekortwiekt, het mijne zal voor later zijn.

Het lijkt dat we de laatste 2 dagen niet veel gezien hebben, want heb precies ook minder te vertellen. Vanmorgen liepen we nog voorbij een kudde koeien. Meestal zijn die ook toe aan een siësta en laten zich goed fotograferen, maar vandaag was het één koeiengeloei. Ergens in de mist liep boer Knol met een stok, maar heel duidelijk was het niet voor mij. Volgens Pierre werden de kalveren afgescheiden om geslacht te worden ??? Door de mist waren de koeien snel uit beeld, maar terwijl we bergop gingen, ‘huilden’ ze nog zeker een half uurtje, wat hartverscheurend was om te horen. Ik ben momenteel precies niet meer snel toe aan kalfsvlees. Relaxed voelde ik me al van week één, maar ondertussen ook zo zacht als een eitje en eerder een watje :-)

Ondertussen zijn we woensdag de provinciegrens overgestoken en wandelen we na Spaans Baskenland, Cantabrië en Asturië nu in Galicië, waar ook Santiago ligt (nog 166 km aan die grens). De aanduiding hiervoor is perfect, maar op zich ook jammer, want op elke markering staat de exacte afstand tot Santiago aangeduid en het is moeilijk ernaast te kijken. In onze credencial (stempelboekje waarmee we toegang hebben tot albergues en bepaalde pensions) staat het mooi verwoord:‘Je wordt niet gelukkig van het doel, maar van de weg ernaartoe.’

Je wil thuis al wel uitkijken naar je vakantie toe, maar niet al op dag x van je reis aftellen naar het einde. Het wandelt dus ongewild wel anders, want nu heb je ‘s morgens al een target op hoeveel km je ‘s avonds willen eindigen en is het toch iets meer aftellen.

Reacties

Reacties

Moeder

Marianne het is heel flink dat je al zo verder zijt .Ik hoop dat uw voetjes het vol houden tot het einde.Ge zult wel heel voldaan zijn dat je het hebt gedaan.Nog veel moedige stapjes
De lieve groetjes
Moeder

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!