Wat een topdagje vandaag !!

Gisterenavond toegekomen in Salas en nog eens in een Albergue (naar mijn hart) geslapen waar ze ook 2-persoonskamers hadden met deftige stapelbedden. Een Nederlander heeft het pand een paar maand geleden gekocht en sinds 1 maart baat hij deze uit (albergue la Campa). ‘s Avonds kookte een Nederlandse een heerlijk vegetarisch menu en vanmorgen een proteïne pannenkoek met vers fruit. De keuken/kokkin is het zeker waard daar te logeren !

Volgens het boekje ging het vandaag een korte etappe worden. Ideaal om te combineren met een match om 14u van de Belgen. JM al op pad, ik als tweede vertrokken en de Fransen ..... die wachten tot de schildpadden een stukje op pad zijn.Na 5 minuten ging het pad een bos in vol lianen. Ik dacht .... dat is hier de natuurlijke biotoop voor Tarzan. Heb heel goed rondgekeken, maar kon hem toch niet vinden. Dan maar verder, zeker ?De weg ging omhoog met veel mist. Ondertussen was ik uit dat bos maar kon geen 100m voor me zien. Het leek echt of we in een wolk zaten alsmaar hoger. Ik dacht nu ... sebiet kom ik Tarzan nog in een Boeing 737 tegen ! Maar hoorde niets. Dan maar verder, zeker ?Ondertussen was ik al samen met JM aan het wandelen en eens boven klaarde het helemaal open en kwam de zon eindelijk er nog eens goed door. De laatste dagen hebben we geen regen gehad, maar wel bewolkt en geen Spaanse temperaturen. Anderzijds wel aangenaam stapweer, al heb ik zeker ‘s avonds liever wat zon.

Nadien kwam een heel mooi stuk, met een weids zicht van bergen die boven de wolken uitkwamen, maar spijtig genoeg lag er (weer) veel modder op het pad. Nadeel is dat je dan zo aan het ploeteren bent dat je dan je focus op je eigen legt i.p.v. je aandacht naar de buitenwereld te richten. Ik moest me letterlijk vasthouden aan de takken van de bomen om niet weg te zakken in de modder. Het voelde wat aan als een allegaartje van klimmen, schaatsen, turnen, verspringen, .... en zorgen dat je rugzak of jezelf niet aan de prikkeldraad bleef hangen, anders mijn rugzak ofwel mijn broek in 2. Geen van beide zag ik zitten. JM, de koning van de modder, maar met hoge wandelschoenen had er precies minder last van.

We waren net op tijd voor de match van de Belgen. Niet dat het hier dikke ambiance is met 2 Belgen in een café en wat Spanjaarden op het terras, maar de match tegen Tunesië was mee onderdeel van onze topdag, net zoals onze albergue van vandaag.

We liggen namelijk in de kelder van een viersterren hotel in compartimenten van 4 bedden en tussen 17u en 19u mochten we gebruik maken van de sauna en Turks bad van het hotel. Blijkbaar heeft de patron van dit hotel met zijn vrouw ook de camino gelopen en nadien beslist onderdak te bieden aan pelgrims in zijn hotel. Vorig jaar zou zijn vrouw overleden zijn.Het is voor pelgrims echt super leuk en luxueus ingericht, ook het sanitair.‘s Avonds konden we een menu del dia nemen in dat hotel in een aparte zaal voor pelgrims (te zot dat niet elke pelgrim hiervoor gereserveerd had). De patron zat daar ook aan een tafeltje naast ons, maar op eerste zicht niet met een andere pelgrim, maar eerder een local, maar was wel heel toegankelijk en ging bij de meeste tafels even langs. Pierre wou dezelfde fles wijn als hem, ‘dat zal wel een goede keuze zijn’. Bij de afrekening bleek dat de wijn mee op de afrekening van de patron stond !

Mijn titel voor morgen is ook al klaar. Eens pelgrim, altijd pelgrim, maar de eerste vraag is: wie doet zoal de Camino ? Eigenlijk iedereen. Je ziet zeker ook heel wat jongere studenten die al klaar zijn dit jaar of studies opgegeven hebben, maar net zo goed ouderen van in de 70 al doet ieder het op zijn manier en doet niet iedereen even lange etappes. Met ons 4, hebben we ook verschillende boekjes die niet even lange etappes voorstellen. André maakte de opmerking dat één van de boekjes voor de vrouwen gemaakt was of .... voor de oudjes repliceerde ik. De groep van 30/40-ers is zowat het minst vertegenwoordigd, maar misschien ook logisch. Tijd is het grootste probleem. De camino portugues vanuit Porto is een korte (250 km), maar je hebt echt wat tijd nodig om in een ander ritme/gevoel te komen.

Pelgrims komen ook van overal: USA, zuid-Korea, Latijns-Amerika, Australië, ... al komen de meeste wel uit Europa natuurlijk. In de jaren ‘80 zouden er tussen de 3000 en 4000 jaarlijks toekomen in Santiago, maar vorig jaar waren er dat al meer dan 300.000 (ongeveer 50.000 met de fiets, de rest te voet) en elk jaar groeit dit aantal nog. Slow traffic, enjoy, take your time, ... het spreekt alsmaar meer mensen aan.