jane-china.reismee.nl

Tijdsbesef

Stilaan heb ik hoe langer, hoe minder een idee welke dag we zijn, wat ik nu weer gisteren gedaan heb, waar we waren. Ik heb ook bewust geen horloge mee genomen, al kan ik natuurlijk altijd op mijn gsm kijken om te zien hoe laat het is.

Mijn vorige verhaal eindigt op donderdagavond, ondertussen zijn we zondagmorgen, mijn 15de stapdag. Santiago ligt nog 450 km van ons af, na morgen zal ik over de helft zijn.

Donderdag zijn we nog met ons drieën gaan eten aan het strand. Gezellig, lekker restaurantje door een jong Spaans koppel uitgebaat, dat enkel Spaans praat. Ongelooflijk eigenlijk dat 20’ers dezer dagen niet verder komen dan hun moedertaal. Comillas was een rustig plaatsje aan de zee waar zeker niet veel leven was op een donderdagavond.

Vrijdag zijn met 3 vertrokken. Aan het einde van de voormiddag moesten we terug een stuk over het strand wandelen. Het was even speeltijd alsof we allemaal stoepkrijt hadden gekregen en vrijuit mochten tekenen op het strand. Zowel qua niveau, als fantasie leken we even terug in onze kindertijd te zitten. Net toen we ‘s middags (na een stuk tortilla gegeten te hebben) terug wilden vertrekken, kreeg ik telefoon van Jean-Michel. Hij was in het dorp/stadje waar we zaten met de bus toegekomen (na 2 dagen heel veel geslapen te hebben) en ging terug proberen aan te sluiten. Dus sinds vrijdagmiddag zijn we terug met 4 op pad, wat ik niet verwacht had.

Ik moet al even denken hoe lang het geleden is dat we in een albergue gelegen hebben. Een albergue heeft zeker zijn charme vind ik. Het is echt een oefening in verdraagzaamheid naar anderen toe, maar sinds we in pensionnetjes of simpele hotels slapen, slaap ik wel veel dieper. I.p.v. mijn flinterdun slaapzakje en hoofdkussen van 20 op 20cm (80 gr en lichter dan een katoenen kussenovertrek van 110 gr), echte lakens, dekens, hoofdkussen en een handdoek die niet aanvoelt als een zeemvel. Wat een luxe :-)

Ondertussen is natuurlijk ook in Spanje het WK begonnen. Vrijdag toen we gingen eten, kon het bijna niet anders dan ondertussen de match van Spanje - Portugal te volgen. We namen iets wat eindigde op ‘mondial’ , moeilijk te beschrijven maar het had iets weg van ne reuze cordon bleu met ook paprika ertussen (gerecht voor 2, maar dan nog). In het begin verloor ik gewicht, maar nu denk ik - jammer genoeg -niet meer.




Reacties

Reacties

sofie

leuk om dat allemaal te mogen lezen! Zo ze zien maak je daar heel wat mee. Ik weet zeker dat je een fantastische tijd beleeft! Groetjes vanuit Temse ;-)

Moeder

Ik denk dat het er heel gezellig aandoen gaat als ik je mail lees ziet het er zeker niet slecht uit.Doe zo verder
De groetjes
Moeder

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!